To μήνυμα της 17ης Νοεμβρίου 1973... - Απόσπασμα από την εκδήλωση της Π.Α.Σ.Π. Ορεστιάδας για τα 38 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου

To μήνυμα της 17ης Νοεμβρίου 1973

38 χρόνια μετά…

Κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια του 3ήμερου εορτασμού της 17ης Νοέμβρη τίθεται ένα απλό, αλλά συνάμα ουσιαστικό ερώτημα: Έχει νόημα ο εορτασμός της εξέγερσης; Και αν ναι, τότε το σύνθημα «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» είναι το ίδιο επίκαιρο και δυναμικό;....
...Θα τολμήσουμε να απαντήσουμε καταφατικά και θα προσπαθήσουμε να τεκμηριώσουμε την άποψη μας αυτή παρακάτω.

Για να μπορέσουμε να δώσουμε στο μήνυμα της εξέγερσης της 17ης Νοέμβρη τις σημερινές διαστάσεις θα πρέπει να ξεκινήσουμε από μία σαφή και αναμφισβήτητη διαπίστωση: Η Ελλάδα του 1973, της εποχής του αυταρχισμού, της συστηματικής ταπείνωσης του πολίτη και της ασυδοσίας των ξένων προστατών έχει γίνει μια Ελλάδα στην οποία έχει ριζώσει η δημοκρατία, με ισχυρούς κοινωνικούς δεσμούς και με δυναμική παρουσία στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.

Παράλληλα με την μεταμόρφωση της Ελλάδας εμφανίστηκαν στον κόσμο, και επομένως και στη χώρα μας, και άλλα προβλήματα. Δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την ανεξέλεγκτη τεχνολογική ανάπτυξη, την αύξηση του οικονομικού χάσματος μεταξύ των αναπτυγμένων και των υποανάπτυκτων χωρών, την παγκόσμια τρομοκρατία, την αυξανόμενη μόλυνση του περιβάλλοντος, την ύφεση της παγκόσμιας οικονομίας, την έκρηξη του εθνικισμού και κυρίως την μετατροπή της πολιτικής σε διαχειριστική διαδικασία.

Ας επιχειρήσουμε, λοιπόν, να «μεταφράσουμε» το σύνθημα «ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» με τα σημερινά δεδομένα.

Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της σύγχρονης ζωής είναι η μείωση του επιπέδου της ποιότητας ζωής του καθημερινού πολίτη. Αυτό αφορά την συνεχιζόμενη καταστροφή του περιβάλλοντος, τον σύγχρονο τρόπο ζωής με τους ταχύτατους ρυθμούς του, την αύξηση του οικονομικού χάσματος μεταξύ των αναπτυγμένων και υποανάπτυκτων χωρών, και την άδικη διάχυση της ευημερίας στα διάφορα κοινωνικά στρώματα. Η απαίτηση για λύση όλων αυτών των προβλημάτων είναι επιβεβλημένη και εκφράζεται από τη λέξη «ΨΩΜΙ» που είναι τόσο επίκαιρη και δυναμική από ποτέ.

Όμως το ίδιο επίκαιρη και δυναμική είναι και η λέξη «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ». Σίγουρα δεν έχει το ίδιο ακριβώς νόημα με το τότε, αλλά στην εποχή μας εκφράζει τις επιφυλάξεις και τις αγωνίες μας για την παγκόσμια τρομοκρατία, για την προστασία των προσωπικών δεδομένων και για την έκρηξη του εθνικισμού σε διάφορες χώρες, ακόμα και στη δικιά μας. Όσον αφορά την παγκόσμια τρομοκρατία, μιλάμε για μια ιδιαίτερη κατάσταση στην οποία ανυποψίαστοι άνθρωποι πέφτουν νεκροί στο βωμό ενός παρανοϊκού σχεδίου να αποδειχθεί ότι μια ιδεολογία ή ένα έθνος ή μια πολιτική αντίληψη είναι καλύτερη από μια άλλη. Η τρομοκρατία δεν αποτελεί ποτέ την ακραία διεκδίκηση μια δίκαιης υπόθεσης και βέβαια καμία πράξη βίας δεν συμψηφίζεται με καμία άλλη πράξη βίας. Καθεμιά από αυτές κουβαλάει την απόλυτη απανθρωπιά. Όσον αφορά την καταπάτηση του απαραβίαστου δικαιώματος της προστασίας των προσωπικών δεδομένων, σε αυτό έχει συμβάλλει η ανεξέλεγκτη ανάπτυξη της τεχνολογίας. Ένα μεγάλο στοίχημα που πρέπει να κερδίσουμε είναι η αποκατάσταση της ισορροπίας μεταξύ της εξοικείωσης και της αλόγιστης και εκτός δημοκρατικών θεσμών χρήση της τεχνολογίας.

Πολλοί ίσως απορήσουν γιατί άραγε η έκρηξη του εθνικισμού έχει σχέση με την λέξη «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», και όμως έχει. Ο πολιτισμός μας στηρίζεται σε μια σειρά αρχών οι οποίες δεν είναι διαπραγματεύσιμες. Δεν γίνεται να κουβεντιάζουμε για το αν οι άνθρωποι είναι ίσοι μεταξύ τους ή αν έχουν τα ίδια δικαιώματα. Με την έκρηξη του εθνικισμού σε διάφορες χώρες, όπως και στη δικιά μας, παρουσιάστηκε αύξηση της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των μεταναστών στην Ε.Ε. με αποτέλεσμα οι μετανάστες να μην είναι και τόσο ίσοι με τους γηγενείς κατοίκους. Είμαστε υποχρεωμένοι ως προοδευτικοί νέοι να υπερασπιστούμε τους ανθρώπους αυτούς και να διασφαλίσουμε την απομόνωση των εθνικιστικών στοιχείων της κοινωνίας μας.

Σε αυτό το σημείο σαφώς και δεν πρέπει να ξεχνάμε η Πανελλήνια Αγωνιστική Σπουδαστική Παράταξη είναι μια φοιτητική παράταξη η οποία δραστηριοποιείται μέσα στο χώρο του πανεπιστημίου, μέσα στο χώρο της «ΠΑΙΔΕΙΑΣ» γενικότερα από όπου και ξεκίνησε η εξέγερση του 1973. Άρα σαφώς και το μήνυμα της εξέγερσης πρέπει να βρει ανταπόκριση στη σημερινή κατάσταση στο χώρο της «ΠΑΙΔΕΙΑΣ» και του πανεπιστημίου ειδικότερα.

Η κοινωνία μας όπως προαναφέραμε μετασχηματίζεται. Εμείς πιστεύουμε ότι σε όλους τους πολίτες θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα και τα κίνητρα να είναι κοινωνοί της γνώσης άρα και συμμέτοχοι στο μέρισμα της ανάπτυξης και της ευημερίας. Άλλωστε η γνώση αποτελεί μοχλό προόδου και εκδημοκρατισμού της κοινωνίας. Οφείλουμε να παλέψουμε για μία κοινωνία ισότητας ευκαιριών αλλά και δίκαιης διάχυσης της ευημερίας σε όλους.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι σήμερα, 38 χρόνια μετά από το Νοέμβρη του 1973, τα μηνύματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου εξακολουθούν να συναρπάζουν και να συγκινούν αρκεί να έχουν αναφορά στις σημερινές συνθήκες. Μπορεί τα προβλήματα της νεολαίας να είναι πολύ διαφορετικά και οι ανάγκες των καιρών να έχουν αλλάξει όμως το αίτημα για συλλογική δράση στις νέες απαιτήσεις είναι επίκαιρο.

Το Πολυτεχνείο είναι σύμβολο και αφετηρία της συλλογικής δράσης και του προβληματισμού.

Ας μη βγει από τις μνήμες μας!