«Ο οικοτουρισμός», υπογραμμίζει ο Νίκος Θεοφάνους, «ξεχωρίζει από τις άλλες εναλλακτικές μορφές τουρισμού για την έμφαση που δίνεται στην εκπαίδευση, στην υπευθυνότητα του ταξιδιώτη και στην ενεργό συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας.
Οικοτουρισμός, σύμφωνα με τον ορισμό του, είναι ο τουρισμός που αναπτύσσεται σε οικολογικά αξιόλογες περιοχές, δεν υπερβαίνει τη φέρουσα ικανότητα της περιοχής, προωθεί την προστασία και διαχείριση του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί τη συνοχή του κοινωνικού ιστού. Ορισμένα από τα δασικά χωριά (περιβαλλοντικοί οικισμοί) που δημιούργησε η δασική υπηρεσία μετά το 1998 έχουν παραχωρηθεί για εκμετάλλευση σε δημοτικές επιχειρήσεις ή άλλα νομικά πρόσωπα. Υπάρχουν περιπτώσεις, όπου, αντί για δραστηριότητες παθητικής αναψυχής, περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης και εκπαίδευσης, διαφημίζονται δραστηριότητες ξένες προς το σκοπό δημιουργίας τους».
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Επιμελητηρίου Περιβάλλοντος και Βιωσιμότητος, Μιχαήλ Δεκλερή, τα δασικά χωριά που αναφέρονται στις διατάξεις του Ν. 3208/03 «...περιγράφονται μεν στο νομοσχέδιο ως "καταλύματα" (ξύλινα λυόμενα οικήματα) για επισκέπτες των δασών (σε επιλεγμένες θέσεις εντός δασών και δασικών εκτάσεων). Στην πρακτική, τα καταλύματα αυτά μπορεί να ανέρχονται και σε ογδόντα (80) κατά περιοχή, το δε νομοσχέδιο προβλέπει ότι η διαχείρισή τους μπορεί να δίδεται -εκτός από τους ΟΤΑ- και σε άλλα νομικά πρόσωπα. Πρόκειται κατ' ουσίαν περί μετεμφιεσμένων ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, η λειτουργία των οποίων είναι βεβαίως ασυμβίβαστη με τη συνταγματική προστασία των δασών. Θα προκαλέσουν δε και αθέμιτο ανταγωνισμό προς τα νομίμως λειτουργούντα ξενοδοχεία και ξενώνες των ορεινών χωριών, τα οποία βεβαίως επαρκούν για την "ανάπαυση των επισκεπτών του δάσους"».
No comments:
Post a Comment