Η οικονομική κρίση που βιώνει η Ελλάδα, αλλά και συνολικά η Ευρώπη και ο πλανήτης ολόκληρος, δεν μπορεί να ειδωθεί αποκομμένη, αλλά αντίθετα είναι άρρηκτα συνυφασμένη με παράλληλες και αλληλοσυνδεόμενες κρίσεις, όπως την κοινωνική και την περιβαλλοντική.
Ο εορτασμός της παγκόσμιας ημέρας περιβάλλοντος (5/6), οι διεθνείς εκθέσεις, αλλά και οι φωνές απ’όλα τα μέρη του πλανήτη που διασυνδέουν τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος με την κοινωνικοικονομική συνοχή, κάνουν ακόμα πιο προκλητική τη, σχεδόν, παντελή απουσία της περιβαλλοντικής πολιτικής στην προεκλογική ατζέντα των ελληνικών κομμάτων.
Το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε και, όπως όλοι συνομολογούν πλέον, οδήγησε στη σημερινή κατάσταση, είχε ως «παράπλευρη» απώλεια το περιβάλλον. Ιδιαίτερα στην Ελλάδα, το τελευταίο διάστημα γινόμαστε μάρτυρες μιας ανηλεούς επίθεσης στο περιβάλλον μέσα από τη νομοθεσία, καθώς με το άλλοθι της οικονομικής κρίσης και της ανάγκης για ανάπτυξη – χωρίς να ξεκαθαρίζεται για ποια ανάπτυξη τελικά συζητάμε – καταστρατηγείται, επί της ουσίας, το κεκτημένο νομοθετικό πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος, την ίδια ώρα που οι πιέσεις εντείνονται και διογκώνονται.
Το περιβάλλον ήταν ο μεγάλος απών της προηγούμενης αλλά και της τρέχουσας προεκλογικής περιόδου(έκτος από πολύ ελάχιστες περιπτώσεις). Όπως έχει επισημανθεί επανειλημμένως, μια αναπτυξιακή προοπτική δεν μπορεί να αγνοεί και, ακόμα χειρότερα, να υποβαθμίζει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει η χώρα και που μέσα από έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό μπορούν να αποτελέσουν σημαντικό παράγοντα ανάπτυξης και δημιουργίας θέσεων εργασίας.
No comments:
Post a Comment