Translate this blog

Tuesday, April 12, 2011

Ρώμη... Η αιώνια πόλη


Ξεκινώντας τις ταξιδιωτικές ιστορίες μου, καθισμένος μπροστά στην οθόνη του Η/Υ μου και προσπαθώντας βρω κάτι να γράψω, να βάλω τις σκέψεις μου σε μία τάξη, καθώς ούτε συγγραφέας είμαι, ούτε και αρθρογράφος, σκέφτομαι ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να σας περιγράψω την αγαπημένη μου πόλη...
... καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι ο καλύτερος τρόπος είναι να ανοίξω το φάκελο με τις εικόνες από το συγκεκριμένο ταξίδι, να βάλω στη λίστα του Windows Media Player το φάκελο με τα Ιταλικά τραγούδια, που είναι και από τα αγαπημένα μου, και να ξεκινήσω να μοιράζομαι τις εμπειρίες μαζί σας...

Από μικρός, άκουγα τον πατέρα μου να λέει: "Ρώμη? - Έχω πάει πάνω από 50 φορές!, Δίπλα είναι!" και αναρωτιόμουν γιατί εγώ, αφού ήταν τόσο δίπλα όσο έλεγε και ενώ είχα πάει Ιταλία καμιά 20ρια φορές μαζί του, δεν είχα πάει ποτέ εκεί...

Όταν ανακοινώθηκε το πρόγραμμα της εκδρομής που ετοίμαζε, το οποίο περιλάμβανε και 3 ολόκληρες μέρες στην Ρώμη ...ενθουσιάστηκα!
Είπα, να λοιπόν, ήρθε η ώρα να πάω κι εκεί!
Βέβαια, είχα πιάσει πολλές φορές τον εαυτό μου να λέει από μέσα του, ρε μπας και είναι καμιά μούφα πόλη, γι αυτό δεν κάνει ταξίδια πολύ συχνά?!
....Πιστέψτε με, όταν είδα το κέντρο της Ρώμης, ένα σούρουπο ενός απογεύματος, χάρηκα πάαααρα πολύ, που είχα κάνει λάθος σκέψεις!!

Τελικά έφτασε το 2ο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, και μαζί του η ώρα που θα πηγαίναμε την εκδρομή μας στη γειτονική χώρα.
Βέβαια στο συγκεκριμένο άρθρο θα σας διηγηθώ μόνο για την Ρώμη και σίγουρα σε κάποια επόμενα για άλλες πόλεις τις Ιταλίας που έχω επισκεφτεί.
Εδώ να σας πω, ότι η πλειοψηφία των εκδρομών που έχω κάνει είναι ομαδικές, οδικές, με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ν. Μαγνησίας Λαμίας, έναν από τους πιο ενεργούς Συλλόγους στην Ελλάδα, με σπουδαίους ανθρώπους και πάνω από όλα "συγχωριανούς", οπότε μπορείτε να καταλάβετε ότι το κλίμα ήταν ιδιαίτερα φιλικό.

Ήρθε λοιπόν η ώρα της αναχώρησης, μπήκαμε στο λεωφορείο και μετά από 1,5 μέρα, διασχίζοντας την Αδριατική με το καραβάκι μας, φθάσαμε στην Ancona, και από εκεί στη Ρώμη.

Παρεμπιπτόντως έχω να τονίσω πως τα ταξίδια με καράβι είναι τα καλύτερα! Πολλές εμπειρίες, γνωριμίες, υπέροχες εικόνες, το ηλιοβασίλεμα στο πιάτο σου, το καλοκαιρινό δροσερό αεράκι, τα βράδια που συγκεντρωνόμαστε όλοι μαζί.. οι στιγμές χαλάρωσης το ξημέρωμα... ανεκτίμητες στιγμές, που μένουν πάντα χαραγμένες στη μνήμη μου!

Κλείνω λοιπόν τη μικρή αυτή παρένθεση, και συνεχίζω με την άφιξη μας στη Ρώμη.

Πλησιάζοντας στην πόλη, από τον περιφερειακό, οι πρώτες εικόνες έδειχναν ότι πρόκειται για μία κλασική πρωτεύουσα, απλωμένη μια ημιλοφώδη περιοχή.

Εδώ κολλάει αυτό που λέω συχνά: "Ποτέ μην κρίνεις ένα δώρο από το περιτύλιγμα!"

Φθάνοντας στο ξενοδοχείο, (Hotel Clair), το οποίο απείχε ελάχιστα από το κέντρο, και είχε και έναν πολύ ωραίο κήπο μάλιστα, με κάποια σπάνια είδη δέντρων για το μεσογειακό κλίμα, τακτοποιηθήκαμε, και αργά το απόγευμα βγήκαμε για μία πρώτη γνωριμία με την πόλη.

Οι πρώτες εικόνες από την βραδινή Ρώμη είχαν αρχίσει να μου κινούν το ενδιαφέρον και εκεί που είχα αρχίσει να ενθουσιάζομαι, είδα μπροστά μου ένα από τα ωραιότερα οικοδομήματα που θα μπορούσα να δω, το οποίο θα μπορούσα να το συγκρίνω μόνο με την Αγ. Σοφία στην Κωνσταντινούπολη, το λίκνο του Χριστιανικού Καθολικισμού, το Μεγαλοπρεπή Ναό του Αγ. Πέτρου.

Έχοντας άψογο φωτισμό, και έχοντας στο μυαλό μου όλες τις ιστορίες που έχω ακούσει περί Πάπα, Καθολικής Εκκλησίας, Βατικανό μπορώ να σας πω ότι με έπιασε ένα δέος!

Μόλις έφυγε το πρώτο σοκ, ξεκίνησα να θαυμάζω όσο μπορούσα την πλατεία του Αγ. Πέτρου, το περιβάλλοντα χώρο του ναού, που αποτελούσε την είσοδο στο κρατίδιο του Βατικανό, το οποίο είναι το μικρότερο ανεξάρτητο κρατίδιο, ιδρύθηκε το 1929 από τη συνθήκη του Λατερανού, έχει έκταση μόλις 0,44 τετρ. χμ., πληθυσμό 829 ανθρώπους (2009), έχει δικό του ταχυδρομείο και νόμισμα και αποτελεί την Αγία Έδρα της Καθολικής Εκκλησίας, με αρχηγό τον Πάπα! (Thanks Wikipedia!)

Έπειτα από λίγη ώρα μπροστά στο Ναό, και αφού δώσαμε το ραντεβού με το λεωφορείο το οποίο θα στάθμευε στον περιβάλλοντα ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τα λεωφορεία, κατεβήκαμε την λεωφόρο του Αγ. Πέτρου, και συναντήσαμε τον Τίβερη, με τα εκπληκτικά αναγεννησιακά αγάλματα που κοσμούν.

Στην αριστερή πλευρά βρισκόταν το "Κάστρο του Αγ. Αγγέλου" (Castel Sant' Angelo), ένα εντυπωσιακό κτίριο, το οποίο έχει πολυτάραχη ιστορία.
Χτίστηκε αρχικά ως Μαυσωλείο, στη συνέχεια έγινε μέρος του τείχους της πόλης και αργότερα μετατράπηκε σε φρούριο, πριν αποτελέσει παπική κατοικία και τέλος ως στρατώνας και στρατιωτική φυλακή.

Εκεί είναι η αρχή της λεωφόρου Vittorio Emmanuelle, αλλά δεν κάναμε παρά μόνο 50 μέτρα πριν στρίψουμε αριστερά, και χωθούμε μέσα στα γραφικά αναγεννησιακά σοκάκια που οδηγούσαν στην φημισμένη Piazza Navona.

Μετά από ένα τέταρτο περιπλάνησης στα σοκάκια, και αφού είχαμε για παρέα στη διαδρομή υπέροχο gellato (σ.σ. παγωτό), φθάσαμε στην Piazza Navona.

Εκεί, κάθε βράδυ, διοργανώνεται ένα υπαίθριο σόου, όπως μας ενημέρωσε ο ξεναγός, καθώς διαφορετικές ορχήστρες, μουσικά συγκροτήματα, χορευτικά, μίμοι αλλά και κάθε είδους πλανόδιοι πωλητές, σε συνδυασμό με τα φοβερά μαρμάρινα συντριβάνια που όλα ήταν κοσμημένα με αγάλματα (υπάρχουν αγάλματα παντού, σε κάθε γωνιά της πόλης!), συνθέτουν ένα πολύχρωμο σκηνικό, το οποίο σε γεμίζει τόσο πολύ, που ξεχνάς πως πρέπει κάποια στιγμή να φύγεις, για να δεις και άλλες μεριές της πόλης.

Αφού λοιπόν πήραμε ένα άρωμα Ιταλικής υπαίθριας διασκέδασης, συνεχίσαμε τη βόλτα μας για το "Πάνθεον" , ένα ναό ο οποίος είναι αφιερωμένος στους Ολύμπιους Θεούς.

Το αξιοσημείωτο του συγκεκριμένου ναού είναι ότι έχει το μεγαλύτερο θόλο με άοπλο σκυρόδεμα στον κόσμο, με διάμετρο που ξεπερνά τα 43,30 μέτρα.

Έπειτα από μια κουραστική πρώτη μέρα, πήραμε το δρόμο της επιστροφής, από το Πάνθεον, στο σημείο συγκέντρωσης στην πλατεία του Αγ. Πέτρου, διασχίζοντας όλη την Vittorio Emmanuelle. Ο χρόνος που κάναμε, ήταν περίπου 50 λεπτά, αλλά κάποιοι πιο έξυπνοι (!) προτίμησαν το λεωφορείο, η διαδρομή του οποίου διαρκούσε 10 λεπτά, ανάλογα με την κίνηση.
Εδώ να προσθέσω πως οι Ιταλοί, όντας φανατικοί οπαδοί της Ferrari (οι γνωστοί Tiffozi), μάλλον έχουν μπερδέψει την Formula 1 με την real life οδήγηση και είναι αρκετά επιθετικοί σαν οδηγοί!

Φθάνοντας, λοιπόν, στο λεωφορείο, πήραμε το δρόμο για το ξενοδοχείο, έχοντας μια γλυκιά κούραση και ανυπομονώντας να έρθει η επόμενη μέρα, να γνωρίσουμε τη Ρώμη και τα αξιοθέατα της.

Το πρωί, αφού πήραμε ένα πλουσιοπάροχο φαγητό, και φορώντας άνετα παπούτσια κατ' υπόδειξη του ξεναγού μας, ξεκινήσαμε για τον Αγ. Πέτρο.

Αυτό που δεν είχα παρατηρήσει το βράδυ, ήταν τα εκατοντάδες αγάλματα που βρίσκονταν σε κάθε γωνιά της πόλης και ιδιαίτερα στο προαύλιο του ναού καθώς και οι λατινικές επιγραφές.

Βασιλική του Αγίου Πέτρου


Η Βασιλική του Αγίου Πέτρου βρίσκεται στο Βατικανό και είναι χτισμένη πάνω στο σημείο ταφής του Αγίου Πέτρου.
Μπορεί να χωρέσει 60,000 άτομα και είναι η μεγαλύτερη εκκλησία του κόσμου.

Ξεκίνησε να χτίζεται το 1506 και ολοκληρώθηκε το 1614.

Ανάμεσα στους αρχιτέκτονες που είχαν αναλάβει το κομμάτι της κατασκευής ήταν ο Ραφαήλ και ο Μιχαήλ Άγγελος.

Η ουρά για να μπεις στο εσωτερικό του Ναού μεγάλη, και χρειάστηκε να περιμένουμε λίγη ώρα στον ήλιο, αλλα το θέαμα μέσα μας αποζημίωσε!

Από τον περιβάλλοντα χώρο μπορούσες να δεις την Καμινάδα της Καπέλα Σιξτίνα, από όπου βγαίνει ο καπνός και ενημερώνει τους χιλιάδες πιστούς για την απόφαση που έχει πάρει το κονκλάβιο, όταν συνεδριάζει με σκοπό να βγάλουν τον καινούργιο Πάπα, το παράθυρο από όπου ο Πάππας κάνει τις ομιλίες του και αν κάποιος επισκεφτεί το εσωτερικό (πρέπει να κάνεις κράτηση σαν γκρούπ τουλάχιστον κάποιους μήνες πιο πριν!) με την περίφημη οροφή της που αναπαριστά τη σύνδεση του Θεού με τον Άνθρωπο, αποτελεί την επίσημη κατοικία του Πάππα.

Όταν μπήκαμε στον Αγ. Πέτρο, παντού υπήρχαν λατινικές επιγραφές, Παππικά αγάλματα, Παππικοί τάφοι, είδαμε την πορτα του Ιωβιλαίου, η οποία σπαει κάθε 25 χρόνια για να περάσουν από μέσα οι πιστοί και να πάρουν ευλογία, καθώς και τον τεράστιο θόλο του Ναού, που σχεδίασε ο ίδιος ο Μιχαήλ Άγγελος.

Στο πάτωμα είχε χαραγμένη μια λωρίδα και διάφορες αποστάσεις, οι οποίες έδειχναν σε μια υποτιθέμενη κοινή αρχή, που τελείωναν οι μεγαλύτερες εκκλησίες στον κόσμο, (Αγ. Παύλος στο Λονδίνο, Αγ. Σοφία στην Κωνσταντινούπολη) και ειλικρινά όταν είδα που τελείωνε η Αγ.Σοφία, σήκωσα το κεφάλι μου να δώ πόσο ακόμα είχε μέχρι την Κεντρική Πόρτα του Αγ.
Πέτρου και ειλικρινά έπαθα Σοκ! Είχε τουλάχιστον άλλα 100 μέτρα μέχρι έξω!!!

Στο πάτωμα υπήρχε το μαρμάρινο οικόσημο της Παπικής Εκκλησίας και γενικά όλα μου έβγαζαν ένα μυστικισμό, ένα δέος...

Μόλις βγήκαμε από την εκκλησία, συναντήσαμε και την Ελβετική φρουρά του Πάπα.
Η Ελβετική φρουρά έχει αναλάβει τη φύλαξη του Βατικανού και αυτό γιατί παλιότερα, σύμφωνα με την ιστορία και την επίσημη ιστοσελίδα του Βατικανού, προστάτεψαν τον Πάπα από την εισβολή των Βαρβάρων, και έτσι ο Πάπας τους έδωσε την τιμητική θέση να είναι η φρουρά του Βατικανού και συνάμα ολόκληρης της Παπικής Αυτοκρατορίας.

Κάποιοι, οι οποίοι είχαν κουράγια, ανέβηκαν στο τρούλο του Αγ. Πέτρου για να θαυμάσουν τους Κήπους του Βατικανού από ψηλά, καθώς και άλλα σημεία της πόλης, εγώ προτίμησα να κάνω τη βολτούλα μου στα υπόλοιπα μέρη της Ρώμης.

Να σημειώσω, ότι καθ' όλη τη διάρκεια της ξενάγησης στο εσωτερικό του Ναού, είχαμε προμηθευτεί όλοι κάτι ακουστικά του στύλ hands-free, προκειμένου να μην μιλάμε, καθότι καταλαβαίνετε τι θα γινόταν αν μιλούσανε μαζί σε ένα τέτοιο χώρο τα χιλιάδες άτομα που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή μέσα! Είμαστε και κλασικοί Ελληνάρες εμείς, κάνουμε λίγο παραπάνω φασαρία...! Χαμός!

Συνεχίζοντας την ξενάγηση στην Ρώμη, ακολουθήσαμε την ίδια διαδρομή που είχαμε ακολουθήσει και το προηγούμενο βράδυ, κατεβήκαμε τη λεωφόρο του Αγ. Πέτρου, είδαμε στα αριστερά μας τη Κάστρο των Αγγέλων, και πήραμε τη Vittorio Emmanuelle για να πάμε στην Piazza Venezia, όπου βρίσκεται ένα άλλο σύμβολο της Ρώμης, η γνωστή Altare della patria, ένα μεγαλοπρεπές κτίριο όπου βρίσκεται το μνημείο του άγνωστου στρατιώτη.

Στη συγκεκριμένη πλατεία, υπάρχει και το ιστορικό κτίριο με το μπαλκόνι όπου έβγαινε ο Μπενίτο Μουσολίνι και εκφωνούσε τους φασιστικούς λόγους του, μπροστά στο κοινό.
Η λεωφόρος που ξεκινάει από εκεί λέγεται Capitoline Hill, καθώς εκεί κοντά βρίσκεται η Βουλή και η Πρωθυπουργική κατοικία.

Τα γύρω στενά είναι γεμάτα από πανάκριβα μαγαζιά, που έχουν υποκαταστήματα εκει, όπως Prada, Jimmy Choo, Roberto Cavalli, Gucci και κάπου εκεί ανάμεσα στα στενά υπάρχει και το γνωστό σε όλους μας συντριβάνι της Fontana di Trevi, όπου προφανώς όλοι ξέρετε το μύθο με το κέρμα και την ευχή, η σίγουρα αν έχετε βρεθεί εκεί έχετε κάνει κι εσείς μία!
Το συντριβάνι είναι πόλος έλξης χιλιάδων ανθρώπων κάθε μέρα, και αποτελεί ένα υπέροχο θέαμα. (Για τα κέρματα μην αγχώνεστε, συνεργεία του Δήμου καθαρίζουν την το συντριβάνι διαρκώς και τα λεφτά πάνε υπερ εργασιών συντήρησης του χώρου).

Μια μικρή στάση εκεί για τις απαραίτητες φωτογραφίες, και συνεχίζοντας την περιήγηση φθάνουμε στην περίφημη Piazza di Spagna, που πήρε το όνομα της από την Ισπανική Πρεσβεία που βρίσκεται στη συγκεκριμένη πλατεία και συγκεντρώνει κυρίως νεολαία, που απολαμβάνουν να κάθονται στα σκαλιά της Εισόδου του Κοιμητηρίου Keats-Shelley.

Από εκεί, συνεχίζοντας την Ξενάγηση επισεφτήκαμε το Πάνθεον, μέρα πια, το οποίο, λόγω του μεγέθους του, μπορούσε κάποιος να ξεχωρίσει τον τρούλο του από μακριά, και συνεχίσαμε τη βόλτα μας, περνώντας μπροστά από τον Ιππόδρομο και τα Ανάκτορα του Καρκαβίλα, για για να καταλήξουμε, το μεσημέρι πλέον σε ένα από τα πιο διάσημα μνημεία του κόσμου, το Κολλοσαίο.

Κολλοσσαίο

Το Κολοσσαίο, άρχισε να κατασκευάζεται στην εποχή του Βεσπασιανού, το 72 μ. Χ., και ολοκληρώθηκε όταν ήταν Αυτοκράτορας ο Δομιτιανός, το 80 μ. Χ..
Για να κατασκευαστεί χρειάστηκαν αρκετές χιλιάδες αιχμαλώτων Ιουδαίων, που είχαν συλληφθεί μετά την κατάκτηση των Ιεροσολύμων, από τον Αυτοκράτορα Τίτο.
Έχει ελλειψοειδές σχήμα, και μπορούσε να χωρέσει με τα τότε δεδομένα της εποχής 45,000 άτομα, είχε μέγιστο ύψος 48 μέτρα και είχε 4 ορόφους.
Χαρακτηριστική του οικοδομήματος ήταν η θρυλική "πύλη των Νεκρών", απ' όπου βγάζανε όλους όσους είχαν χάσει τη ζωή τους στην Αρένα του Κολοσσαίου,

Τώρα πρόσφατα, ο οίκος Tod's, της γνωστής φίρμας δερμάτινων παπουτσιών αποφάσισε να χρηματοδοτήσει την αναστήλωση του Κολοσσαίου, η οποία θα κρατήσει 2,5 χρόνια και υπολογίζεται να κοστίσει 25 εκατ. ευρώ.

Μέσα στο Κολοσσαίο δεν πήγαμε, εξάλλου όπως μας είπε η ξεναγός (και όπως καταλάβαινε κανείς!) μέσα δεν είχε παρά μόνο κάποιες στοές, που άλλοτε αποτελούσαν το υπόγειο της αρένας, τίποτα που να άξιζε περαιτέρω προσοχής δηλαδή.

Στη συνέχεια και αφού είχε πλέον φτάσει αργά το μεσημέρι, και είχαμε εξαντλήσει τον ελεύθερο χρόνο που μας είχε δοθεί ώστε να φάμε κάτι, επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο, προκειμένου να ξεκουραστούμε, για να απολαύσουμε το ελεύθερο βράδυ που θα είχαμε στην Ρώμη, καθώς το επόμενο πρωί να αναχωρούσαμε.

Το βράδυ, προτίμησα να επισκεφτώ ξανά το συντριβάνι της Fontana di Trevi, προκειμένου να βγάλω κάποιες βραδινές φωτογραφίες, οι οποίες, όταν κάθομαι και τις κοιτάω τώρα, με κάνουν να θέλω να αφήσω στη μέση το γράψιμο και να πάω να χαθώ μέσα στην ατέρμονη Dolce Vita, που μου πρόσφερε η Ιταλική πρωτεύουσα τις μέρες παραμονής μου εκεί.

Το επόμενο πρωί αποχαιρετήσαμε τη Ρώμη, αλλά δίνοντας την υπόσχεση στον εαυτό μου, ότι κάποια στιγμή, κάποιο Αυγουστιάτικο απόγευμα, θα ξαναβρεθώ στα ίδια μέρη..

- Τι να προσέχετε:

Παντού στον κόσμο, και ιδιαίτερα στην Ρώμη, όπου είναι και η αρχή της Νότιας Ιταλίας, για την οποία φαντάζομαι έχετε ακούσει αν όχι άπειρα, τουλάχιστον πάρα πολλά πράγματα (Μαφία, Νάπολη, χαμηλότερο επίπεδο ζωής από την Β. Ιταλία) πρέπει να έχετε τα μάτια σας 14! Οι τσαντάκηδες καραδοκούν, ανακατεύονται με το πλήθος, και σε... ξαφρίζουν σε χρόνο μηδέν! Το νου σας!

- Που να πάτε:

Μα φυσικά στον Αγ. Πέτρο,στο Κάστρο των Αγγέλων, στο Κολοσσαίο, στη Fontana di Trevi, στην Piazza di Spagna, στην Piazza Navona, και γενικά σε ότι σας ανέφερα πιο πάνω,το οποίο αποτελεί την κλασική ξενάγηση της πόλης.
Αν έχετε σκοπό να μείνετε στη Ρώμη τόσες μέρες όσες μείναμε εμείς. Όσο περισσότερο χρόνο, τόσο το καλύτερο!

- Τι να φάτε:

Μα φυσικά Ιταλική Pizza, και Spaghetti Tutto Italiano με σπιτικά χειροποίητα μακαρόνια!
Προσοχή: Μη δυσανασχετήσετε με το αργό σέρβις, το φαγητό για τους Ιταλούς είναι Ιεροτελεστία και Διασκέδαση!
- Τι να πιείτε:

Αν πάτε σε κάποιο εστιατόριο, προτιμήστε κάποιο από τα Ιταλικά κόκκινα κρασιά του Βορρά (αν και τώρα τελευταία κάτι άκουσα περί νοθευμένης παρτίδας που έγινε εισαγωγή και στη χώρα μας) και σίγουρα αν κάθησετε σε κάποιο καφέ, απολαύστε τον εθνικό καφέ της Ιταλίας, τον Cappucino, η ονομασία του οποίου ήρθε από τους Καπουτσίνους καλόγερους που συνηθίζανε να πίνουν το συγκεκριμένο ρόφημα στα μοναστήρια.

- Τips για ένα πιο άνετο ταξίδι...

...Αν θέλετε νερό, καλύτερα να πάρετε δικό σας μπουκαλάκι που θα το γεμίζετε μόνοι σας!
Δεν είναι ότι δεν έχουν καλό νερό οι γείτονες, κάθε άλλο! Το πρόβλημα είναι στην τιμή! Κρίμα να δώσετε 2,50 ευρώ (Τιμές 2008), για να αγοράσετε 0,75 ml νερού.. και μετά λένε τους Έλληνες ακριβούς!

...Αν σκοπεύετε να πάτε τους καλοκαιρινούς μήνες, και ιδιαίτερα αν κάνετε και ατομική εκδρομή, χρησιμοποιήστε όσο μπορείτε τα μέσα μεταφοράς! Οι Ρωμαίοι, συνηθίζουν να φεύγουν τους καλοκαιρινούς μήνες για την εξοχή οπότε δεν θα έχετε τη βαβούρα της καθημερινότητας, και θα μπορείτε να κυκλοφορείτε πιο άνετοι στην πόλη!

- Αν θα ξαναπήγαινα...?

Αύριο κιόλας!



Κλείνοντας, σας συστήνω ανεπιφύλακτα να περάσετε κάποιες μέρες εκεί, είτε με το ταίρι σας κυρίως, είτε με καλή παρέα καθώς η Ρώμη συνδυάζει το αναγεννησιακό στυλ, με τον αέρα της σύγχρονης μεγαλούπολης και πρωτεύουσας και έχει να σας δώσει πολλά πράγματα και εικόνες από όλες τις φάσεις τις Ιστορίας της.

Ciao!

1 comment:

  1. telllleia....kai gamo tis perigrafes...gia na katsw na diavsw olo auto paei na pei pws ekanes kali douleia....bravo sto filo mou...

    ReplyDelete